‘Drag Race España’ se hace oír en redes sociales

El australiano Steve Kelly, encargado de adaptar en España formatos internacionales como ‘Got Talent’ e ‘Idol Kids’, explica cómo se hace esta versión del programa impulsado en 2009 por RuPaul.

“Es un mundo más amplio que un espectáculo de Chueca, Benidorm o Londres con hombres vestidos de Mónica Naranjo, Cher o Isabel Pantoja mientras interpretan sus canciones en playback
(Steve Kelly)

El formato ha llegado a España más de una década después de su primera emisión, con otras ambiciones, en Estados Unidos. Sus participantes, con referentes estéticos que van más allá del obsoleto estándar de mujer perfecta, generan conversación en torno a derechos sociales mientras sus responsables llevan al extremo los recursos narrativos propios del entretenimiento. Kelly se mantiene en contacto con la productora estadounidense World of Wonder (WOW), responsable de la idea original, que ha mantenido “una actitud de apertura y curiosidad más que de censura”, afirma.

Inti, candidata boliviana que se define de sexualidad no binaria, abandonó de forma voluntaria la competición al entender que el jurado, formado por Javier Calvo y Javier Ambrossi, conocidos como Los Javis; la diseñadora de moda Ana Locking, y la propia presentadora, la drag Supremme de Luxe, no entendía la forma que tiene de integrar la cultura indígena en sus propuestas.

Leer completo: ‘Drag Race España’ (El País, Héctor Llanos Martínez)

“Siempre noto que la gente se siente amenazada por mí, por ser un hombre afroamericano, por la ira negra inherente en la cultura estadounidense, por lo que nos pasó en este país. Mi forma de suavizar esa percepción es vestirme como un personaje y decir: ‘Miradme, soy divertido, tengo sentido del humor porque estoy en drag. Sé lo que es la ira negra, pero vamos a pasárnoslo bien”

(Inti)

Seguir leyendo: Inti (El País, Javier P. Martín)

Afetos transitórios: Romances realistas e utopias homonormati-vas no cinema queer contemporâneo

A partir de um trabalho de revisão bibliográfica, o artigo analisa o cinema queer contemporâneo, identificando características recorrentes em produções protagonizadas e/ou realizadas por sujeitos LGBTQIA+ na última década. O ponto de partida são autores que, inspirados pelo trabalho da crítica norte-americana B. Ruby Rich ao caracterizar o Novo Cinema Queer nos anos 1990, propõem-se a identificar quais aspectos políticos e estéticos se destacam na filmografia queer atual – e de que maneira eles refletem o presente momento da população LGBTQIA+. No diálogo entre as teorias investigadas, percebe-se como, por meio da reincidência da abordagem realista e de narrativas de frustração romântica, filmes como Weekend e Fim de Século refletem sobre homonormatividade, privilégio e modos de existência queer hoje.

Ao destacarem esses paralelos e características em comum, os autores revelam como a produção contemporânea reforma referências do Novo Cinema Queer – e qual conceito de cinema queer ela elabora ao fazer isso.

Leer artículo completo: Silva, Daniel Oliveira (2020). Afetos transitórios: Romances realistas e utopias homonormati-vas no cinema queer contemporâneo. Fonseca, Journal of Communication, (21), 17.

 

Bob Pop: “Hi ha temes que es resolen millor a la ficció. Segurament, la realitat em decebria”

“Maricón perdido” és la nova sèrie original de TNT, produïda per El Terrat (THE MEDIAPRO STUDIO) per a WarnerMedia. El seu protagonista és Roberto Enríquez, nom real de Bob Pop (Madrid, 1971), el creador d’aquesta sèrie de sis capítols de mitja hora.  Parlem amb Bob Pop sobre aquesta història: la d’un jove que deixa el poble, es desenganxa de la seva estrafolària i poc sensible mare (Candela Peña), i descobreix, emocionat, els encants i desencants de la gran ciutat. I també troba i dona curs a la seva pròpia veu com a escriptor, mirant el passat sense ira, i amb humor, fantasia i cançons. Perquè “Maricón perdido”, que s’estrena el 18 de juny, no és una revenja, sinó tot el contrari: és una carta d’amor als qui, com Roberto, es van trobar, es troben o es trobaran amb moltes dificultats per ser feliç i poder sortir de les tenebres. Però que, igual que Bob Pop, ho aconseguiran.

Continuar llegint:  Pere Vall (Inside)